مذهب حلاّل مشکلات آدمی است و راه حل های قابل اعتمادی برای حل دشواری های انسان در مسیر زندگی، در اختیار او می گذارد. الهام مذهبی، زمینه ساز توجه به خداوند است و ایمان به خدا راه حل آرامش بخشی را به انسان عرضه می دارد. به گفته یکی از نویسندگان ممکن است مذهب برای آدمی اختراعات به ارمغان نیاورده و درسی از فیزیک و شیمی نداشته باشد، ولی گام ها را در آن مسیر قرار داده و آرامش، آسایش، سکون و رفاه را موجب شده است.

مذهب می تواند قوای مختلفه وجود را به هنگام طغیان، به حال اعتدال برگرداند و رشته زندگی دنیوی و اخروی انسان را به هم پیوند دهد. مذهب در آدمی تحرکی ایجاد می کند که خود برای تداوم بقا و هستی اش بیندیشد و برای رفع درماندگی خود، راه حل و راه چاره بیابد. آدمی میان دو نیروست، یکی دعوت کننده به خوبی و خیر است و دعوت کننده به دادگستری، مساوات، مهر و بخشش، دستگیری از هم، فریادرسی و ... و مذهب حلاّل این مشکلات و غلبه دهنده خیر بر شر و خوبی بر بدی است.

اینکه آدمی خواستار سعادت است، جای بحث و سخنی نیست. اما این که برای وصول به سعادت، از چه راهی باید به پیش رفت، سؤالی است که برای آن پاسخهای متعددی عرضه شده است. برخی راه عقل را مطرح کرده اند، گروهی راه تجربه را و عده ای راه علم و ... ولی همه این راهها آزمایش شده، اما به نتیجه مثبتی نرسیده اند.

آنچه را که علمای روز و صاحبنظران بدان رسیده اند، این است که تنها راه جهت گیری به سوی مقاصد کمال، راه مذهب است. البته مذهبی که به دور از تحریف و بر کنار از خرافات باشد. تنها در این صورت است که می توان با اعتماد و باور، به پیش رفت و حتی نگرانیها را از خود زدود، به ویژه که به گفته ویلیام جیمز پدر روانشناسی جدید، دین مؤثرترین داروی شفابخش نگرانی هاست.